- Land
- Argentinië
🇦🇷 Argentinië
Mijn naam is Carlo, en ik woon nu als zo’n 4 jaar in Argentinië. Tijdens deze periode heb ik de gekste dingen meegemaakt, wat misschien wel leuk is om hier te delen op het platform.
Twee jaar geleden startte ik mijn baan bij een nieuw Argentijns bedrijf als UIX designer, het designen (niet programmeren!) van software.
Argentijnse bedrijven geven je hier een zorgverzekering, kortingen, en natuurlijk een heuse “cuenta sueldo”-bankrekening, compleet met korting op spullen die ik niet nodig heb en promoties die je niet wilt.
Zo gezegd, zo gedaan, maar die vlieger ging niet helemaal op bij mij. Het Argentijnse banksysteem is niet zo soepel als de Nederlandse ABN AMRO of Rabo bank. Om zo innovatief mogelijk te zijn, kon je natuurlijk weer alleen de bankrekening openen via de app, met, jawel, het scannen van je gezicht die dan overeen moet komen met je ID kaart.
Het duurde enkele weken en ik had nog steeds geen mailtje van de bank ontvangen. Na 6x bellen had ik eindelijk iemand te pakken die mij kon doorverbinden naar mijn contact persoon. Mijn mailtjes had ze natuurlijk niet gezien, die waren natuurlijk nooit aangekomen door de storing van Google, waar ik overigens nog steeds niks van kan terugvinden.
Toen ik het registratie proces in de app startte kreeg spontaan het thuisgevoel van een NS traject tijdens de ochtend spits in de herfst… nee dat was niet best.
Na 4x het scannen van mijn gezicht van links naar rechts, boven naar beneden alsof ik zojuist was aangehouden in Miami, en er nog net geen vingerafdrukken werden afgenomen, werd ik na 4 pogingen geblokkeerd. Waarom? M’n gezicht leek volgens de bank-app niet op mijn… ja, op mijn gezicht.
Weer mailtje gestuurd. De storing bij Google moest opgelost zijn want ik kreeg een nieuw linkje toegestuurd.
Links, rechts, boven naar beneden, fotootje maken, en opnieuw. Na weer 4 nieuwe pogingen chiropraktische oefeningen, was ik weer geblokkeerd. Tja, dan komt er toch wel enige irritatie.
Opnieuw een mailtje gestuurd… na 10 minuten geen antwoord, dus even bellen. “Is er wel genoeg licht? Heb je goed internet? Is je telefoon wel geüpdate?” Allemaal vragen waar ik, met mijn technische achtergrond, eigenlijk alleen maar geïrriteerder om werd. Ik zit verdomme in het zonnige Argentinië. Waar moet ik dan staan? Op de zon??
Je raadt het al, het probleem lag natuurlijk duidelijk aan de Argentijnse bank en z’n geweldige innovatieve systeem dat voor geen zak werkte. Ze zouden erop terugkomen.
Week later nog geen mailtje, en mijn salaris zou binnenkort gestort worden. Ja, ik wil mijn zuurverdiende centen hebben.
Ik bel de mijn contactpersoon, na 3 pogingen eindelijk te pakken. “Ik dacht zojuist aan je Carlo, en ik wilde je net bellen!” Oh ja, tuurlijk, wat een toeval weer.
“Er is een klein probleempje met jouw rekening, we moeten wat meer informatie hebben. Wat was jouw vorige naam?”
Pardon? Zover ik weet heb ik mijn naam nooit veranderd, of doe ik nu al zo’n 28 jaar aan identiteitsfraude? “Ik heb geen andere naam”.
“Oh, het is dus altijd Carlo geweest?”
“Ja, dat klopt.”
“Dan hebben we wat meer documenten van u nodig, zou u ons uw geslachtsverandering documenten kunnen toesturen?”
Of terwijl in het Spaans “documentos de modificación de sexo”.
Pardon??? Mijn wat?
“Ja, want in het verleden was u een vrouw toch?”
De identiteitsfraude neemt nu wel een hele andere wending. Daar sta je dan, met je halfbakken Spaans, uit te leggen aan je bank dat je toch echt geboren bent als man. “Toen ik uit m’n moeder kwam, was ik gewoon een jongentje, hoor!”
Waarop de bank jufvrouw even nerveus zat te lachen geloofde ze mij, maar vroeg ze toch met enige verbazing waarom mijn Argentijnse belastingnummer (CUIL) op mijn ID kaart met 27- begon.
Wat blijkt, ook de Argentijnse overheid wilt ook innoveren en nam het hef in handen door met, jawel, inclusiviteit naar de ID kaart te brengen. Voorheen was 14- voor mannen, en je raadt het natuurlijk al… 27- voor vrouwen. Dat is nu niet meer zo, tegenwoordig is het gewoon een auto-gegeneraliseerd nummer.
En wie krijgt natuurlijk weer 27- toegewezen? Precies.
Na een kleine discussie dat dit door de overheid was aangepast (en ze het niet geloofde) heb ik haar een mailtje met het innovatieve nieuws van de Argentijnse overheid toegestuurd.
De bank had het nieuwe systeem natuurlijk nog niet opgenomen, en ga ik nu bij deze bank door het leven als “Senorita Carlo”.
Twee jaar geleden startte ik mijn baan bij een nieuw Argentijns bedrijf als UIX designer, het designen (niet programmeren!) van software.
Argentijnse bedrijven geven je hier een zorgverzekering, kortingen, en natuurlijk een heuse “cuenta sueldo”-bankrekening, compleet met korting op spullen die ik niet nodig heb en promoties die je niet wilt.
Zo gezegd, zo gedaan, maar die vlieger ging niet helemaal op bij mij. Het Argentijnse banksysteem is niet zo soepel als de Nederlandse ABN AMRO of Rabo bank. Om zo innovatief mogelijk te zijn, kon je natuurlijk weer alleen de bankrekening openen via de app, met, jawel, het scannen van je gezicht die dan overeen moet komen met je ID kaart.
Het duurde enkele weken en ik had nog steeds geen mailtje van de bank ontvangen. Na 6x bellen had ik eindelijk iemand te pakken die mij kon doorverbinden naar mijn contact persoon. Mijn mailtjes had ze natuurlijk niet gezien, die waren natuurlijk nooit aangekomen door de storing van Google, waar ik overigens nog steeds niks van kan terugvinden.
Toen ik het registratie proces in de app startte kreeg spontaan het thuisgevoel van een NS traject tijdens de ochtend spits in de herfst… nee dat was niet best.
Na 4x het scannen van mijn gezicht van links naar rechts, boven naar beneden alsof ik zojuist was aangehouden in Miami, en er nog net geen vingerafdrukken werden afgenomen, werd ik na 4 pogingen geblokkeerd. Waarom? M’n gezicht leek volgens de bank-app niet op mijn… ja, op mijn gezicht.
Weer mailtje gestuurd. De storing bij Google moest opgelost zijn want ik kreeg een nieuw linkje toegestuurd.
Links, rechts, boven naar beneden, fotootje maken, en opnieuw. Na weer 4 nieuwe pogingen chiropraktische oefeningen, was ik weer geblokkeerd. Tja, dan komt er toch wel enige irritatie.
Opnieuw een mailtje gestuurd… na 10 minuten geen antwoord, dus even bellen. “Is er wel genoeg licht? Heb je goed internet? Is je telefoon wel geüpdate?” Allemaal vragen waar ik, met mijn technische achtergrond, eigenlijk alleen maar geïrriteerder om werd. Ik zit verdomme in het zonnige Argentinië. Waar moet ik dan staan? Op de zon??
Je raadt het al, het probleem lag natuurlijk duidelijk aan de Argentijnse bank en z’n geweldige innovatieve systeem dat voor geen zak werkte. Ze zouden erop terugkomen.
Week later nog geen mailtje, en mijn salaris zou binnenkort gestort worden. Ja, ik wil mijn zuurverdiende centen hebben.
Ik bel de mijn contactpersoon, na 3 pogingen eindelijk te pakken. “Ik dacht zojuist aan je Carlo, en ik wilde je net bellen!” Oh ja, tuurlijk, wat een toeval weer.
“Er is een klein probleempje met jouw rekening, we moeten wat meer informatie hebben. Wat was jouw vorige naam?”
Pardon? Zover ik weet heb ik mijn naam nooit veranderd, of doe ik nu al zo’n 28 jaar aan identiteitsfraude? “Ik heb geen andere naam”.
“Oh, het is dus altijd Carlo geweest?”
“Ja, dat klopt.”
“Dan hebben we wat meer documenten van u nodig, zou u ons uw geslachtsverandering documenten kunnen toesturen?”
Of terwijl in het Spaans “documentos de modificación de sexo”.
Pardon??? Mijn wat?
“Ja, want in het verleden was u een vrouw toch?”
De identiteitsfraude neemt nu wel een hele andere wending. Daar sta je dan, met je halfbakken Spaans, uit te leggen aan je bank dat je toch echt geboren bent als man. “Toen ik uit m’n moeder kwam, was ik gewoon een jongentje, hoor!”
Waarop de bank jufvrouw even nerveus zat te lachen geloofde ze mij, maar vroeg ze toch met enige verbazing waarom mijn Argentijnse belastingnummer (CUIL) op mijn ID kaart met 27- begon.
Wat blijkt, ook de Argentijnse overheid wilt ook innoveren en nam het hef in handen door met, jawel, inclusiviteit naar de ID kaart te brengen. Voorheen was 14- voor mannen, en je raadt het natuurlijk al… 27- voor vrouwen. Dat is nu niet meer zo, tegenwoordig is het gewoon een auto-gegeneraliseerd nummer.
En wie krijgt natuurlijk weer 27- toegewezen? Precies.
Na een kleine discussie dat dit door de overheid was aangepast (en ze het niet geloofde) heb ik haar een mailtje met het innovatieve nieuws van de Argentijnse overheid toegestuurd.
De bank had het nieuwe systeem natuurlijk nog niet opgenomen, en ga ik nu bij deze bank door het leven als “Senorita Carlo”.
maar voor jouw was dat op dat moment niet zo fijn
